چرا بعد از 37 سال بايد روز 30 دي را گرامي بداريم

جمعي از جوانان در تونلي راهپيمايي مي كردند ، تونل خيلي تاريك و طولاني بود طوري كه اصلا نه انتهاي آن معلوم بود و نه حتي جايي كه بايد قدم بعدي را مي گذاشتند، در ابتداي حركت چون نوري از دهانه تونل وارد ميشد هيچ مشكلي وجود نداشت و همه خوشحال و خندان راه مي پيمودند ولي نور دهانه كه تمام شد بگو مگويي بين جوانان راه افتاد.

يكي مي گفت از اول اصلا نبايد وارد تونل مي شديم، يكي مي گفت تقصير شما بود كه ما را مجبور به ورود كرديد ، يكي مي گفت ، ديگر فايده ندارد ما گم شديم بايد همينجا بمانيم و تا زنده ايم از همين فرصت استفاده كنيم، يكي هم مي گفت ما خواهيم مرد!! در اين ميان يك جوان بدون اينكه حرفي بزند و مشاجره اي باكسي بكند،  شمعي از جيب خود در آورد و روشن كرد،

حركت ادامه پيدا كرد......

حالا وقتي در 37 سال پيش قفل زندانها باز شد و آخرين دسته زندانيان سياسي بعد از سالها ايستادگي به دست خلق از زندانهاي شاه خائن آزاد شدند، همان شمع روشن شد و حركت ادامه پيدا كرد، وقتي شعار زنداني سياسي آزاد بايد گردد محقق شد، وقتي راه كوبيده شد يك پيام به همه ما داده شد:

اين راه قابل پيمودن است ، چراغ راه 37 سال پيش روشن شد، اگر آنروز خلق توانست زندانيانش را آزاد كند و ديكتاتوري شاه خائن را سرنگون كند، امسال هم مي تواند زندانيان را آزاد كند و حكومت جهل و جنايت آخوندي را سرنگون كند. 

بگذاريد با خواندن لحظات آزادي مسعود رجوي در سال 57 خود را در آن زمان و مكان حس كنيم، اين روز و لحظات را گرامي بداريم تا ما نيز بتوانيم همين راه را طي كنيم:

 

لحظات آزادي مسعود رجوي

مأموران زندان مسعود رجوي را به پشت بام زندان قصر مي برند، دقايقي بعد جمعيت با ديدن او در پشت بام و اطمينان از سلامتش سراز پا نمي شناختند و گلباران او توسط جوانان تهران كه از ديوارهاي زندان بالا مي آمدند دقايق متوالي ادامه پيدا كرد. دراين هنگام يكي از بازاريان منصوب به جبهه ملي آنزمان كه با دولت بختيار در ارتباط بود و در پشت بام مسعود رجوي را همراهي ميكرد, با بلندگو خبر عفو آخرين گروه از زندانيان را اعلام كرد تا جمعيت ساكت شوند. مسعود بلادرنگ بلندگو را از دست گوينده گرفت و با درود به خلق قهرمان ايران گفت : 

” عفوي در كار نيست، اين جا كسي جرمي مرتكب نشده است كه عفو و بخشش بطلبد. وانگهي همه به چشم مي بينند كه اين مردم ايران هستند كه زنجير ها و زندانها را در هم مي شكنند. علاوه بر اين اگر كسي در اين ميان بايد عفو و بخشودگي بدهد اين ما هستيم.“ 

اين روز را گرامي مي داريم چرا كه بازهم اين مردم ايران هستند كه زندانيانشان را آزاد خواهند كرد و حقشان را از حلقوم اين جانيان بيرون خواهند كشيد 

جانيان و شكنجه گران بدانند كه خلق قهرمان هرگز انها را عفو نخواهند كرد.....