يك شير هرگز به ترس تن نميدهد او خود نماد خشم و جسارت است هرگز كنام خويش به دشمن نميدهد
او حق خويش را از هيچ شكارچي گدايي نميكند
با روباهان شغالان روزگار يك شير هرگز هم صدايي نميكند
بيهوده ميتند زنجير باف پير زنجير بندگي بر دستهاي شير
اين شير خسته نيست
در خود شكسته نيست
او دست بسته نيست
با غرشي رها شده از بغض ساليان
با قدرتي شگفت در پنجه ها عيان
چشمش ميان ظلمت جوياي روشني ايست
ميپرورد به عمق دلارام سوداي انتقام
آري براي ما اين شير زخم ديده و مغرور آشناست
اين شير گويا تصوير كوچكي از سرزمين ماست
با يالهاي خزر پوش
با رشته كوه سركش البرز برپوش
ايران ماست همواره در غرش
0 comments:
Post a Comment