ایران-اینترنت و ترس از گسترش آگاهی مردم

اینترنت و ترس از گسترش آگاهی مردم

در عصر ارتباطات دسترسی به اینترنت یکی از شاخصهای حقوق شهروندی در استانداردهای سازمان ملل است. حالا ببینیم رژیم آخوندی در رابطه با دسترسی مردم به اینترنت چی می‌گوید

شبکه خبر رژیم 8شهریور: ”دسترسی افسار گسیخته برای کنترل افکار عمومی، اترنت یا می‌شود گفت به‌اصطلاح اینترنت رایگان این روزها به یکی از اخبار داغ فن‌آوری اطلاعات تبدیل شده، و پروژه‌یی که ظاهراً قراره با اهداف خاص و خطرناک امنیتی به مناطق محروم و کشورهای آفریقایی اینترنت بدون محدودیت برساند، این پروژه ماهواره‌یی که از مدتها پیش طراحی شده، در آمریکا آغاز شد و آنطور که وعده داده شده بود قراره از نیمه دوم سال 2015 میلادی به دورافتاده و عقب مونده‌ترین کشورهای دنیا خدمات برساند، اما خدماتی از جنس آمریکایی برای به‌دست گرفتن ذهن مردم فقیر از همه جا بی‌خبر ”

البته آخوندها حق دارند که از اینترنت و گسترش آگاهی بترسند، زیرا جلوی چشم خودشان دیدند که جوانان چطور مبارک، دیکتاتور مصر را با قرارای فیس بوکی و تجمع در میدان تحریر سرنگون کردند، یادشان نرفته است که تویتر در قیام 88 چقدر به قیام‌آفرینان کمک کرد که تظاهرات و قیام را شکل بدهند. آخوندها خوب می‌دانند که اینترنت آزاد یعنی وصل شدن جامعه به قشر پیشتاز. چیزی که بیش از هر چیز آخوندها را به وحشت میندازد، به‌خاطر همین هم هست که تا اسم اینترنت می‌آید، به خود میلرزند.

مرکز پژوهشهای مجلس ارتجاع یکشنبه 8شهریور  در گزارشی این ترس و وحشت را بارز کرد و نوشت: ”اجرای طرح حجاب و عفاف می‌تواند باعث گسست میان نظام و مردم شود و به مقاومت مردمی بیانجامد“. روزنامه حکومتی شرق که این خبر را انعکاس می‌داد نوشت: «مرکز پژوهشهای مجلس اعلام کرد: این طرح نیز مانند طرح جمع‌آوری دیشهای ماهواره و گشت ارشاد ناکام خواهد ماند ”

حالا سؤال این است که چه شده که جنایتکاران و طراحان طرحهای سرکوبگرانه مثل همین عفاف و حجاب که سال گذشته در مجلس آخوندی به آن رأی دادند، مخالف این طرحها شده‌اند؟ و برای چه دل می‌سوزانند؟

پاسخ را از لابلای حرفهای خود آنها می‌توان دریافت. آنجا که این مرکز پژوهشی مجلس ارتجاع می‌گویدکه: ”طرح موسوم به حجاب و عفاف به فشار بین‌المللی در مورد نقض حقوق‌بشر هم اضافه می‌کند“. مشخص می‌شود

ترس از انزوای بین‌المللی و عواقب «ناکام» ماندن این طرحهاست. در یک نگاه عمیق‌تر می‌توان دریافت که در شرایطی که جام زهر جسم فرتوت ولایت و تمام حاکمیت آخوندی را در نوردیده، چنین اظهاراتی و چنین هشدارهایی زیاد هم دور از انتظار نیست.

واقعیت این است که دوران پس از زهرخوران، دوران گسترش اعتراضات چه در کمیت و چه در کیفیت است. و چه بسیار نزدیک است آن روزی که این امواج خروشان حق خواهی و حق‌طلبی به هم بپیوندد و کشتی شکسته ولایت را غرق کند به امید آن روز.